کد مطلب:292436 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:182
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
«سلام بر تو این بنده شایسته! یاری كننده حق كه دعوت می كنی به سوی او به كلمه صدق! پس، بدرستی كه ما می فرستیم به سوی تو حمد خداوندی را كه نیست خدایی جز او، پروردگار ما و پروردگار پدرهای پیشینیان ما و مسألت می كنیم او را كه صلوات فرستد بر سیّد و مولای ما، محمّد خاتم النّبیین و بر اهل بیت طیّبین طاهرین آن حضرت. و بعد، پس بدرستی كه ما دانسته بودیم مناجات تو را. حفظ كند خداوند، تو را به وسیله ای كه بخشیده است به تو از اولیای خود. و حراست بفرماید تو را به آن سبب از كید اعدای خود و شفیع كردیم در حضرت خود، تو را الان از منزلگاه خودمان كه شعبی است در سر كوه در سر بیابانی كه كسی به آن راهی ندارد كه منتقل شدیم به آن شعب در این زودی ها از وادی های درخت دار با نضارت و غزارت، ملجأ داشته ما را به آن شعب فرود آمدن جماعتی كه فقیرند از ایمان (كه كنایه از منزل كردن ظالمین در آن منزل است) و زود است كه نازل شویم از سر آن كوه به سوی زمینی مسطّح بدون دوری از روزگار و طول كشیدنی از زمان. و می آید تو را خبری از جانب ما به آنچه تازه می شود از احوال ما. پس می شناسی به واسطه آن، آنچه اعتماد كنی بر او از تقرّب به سوی ما به اعمال و خدا توفیق دهنده تو است در این كار به رحمت خود. پس مقدور و كاین است.
خداوند، حراست كند تو را به چشمی كه در خواب نمی رود، اینكه مقابل می شود او را فتنه ای كه موجب هلاكت نفوسی می شود كه صید كرده اند یا كاشته اند باطل را به جهت ترس دادن و جلب كردن اهل باطل، كه مبتهج می شوند برای دمار آن نفوس مؤمنین و محزون می گردند برای آن مجرمین. و علامت حركت ما از این راه تنگ، حادثه ای است كه واقع می شود از مكه معظمه از رجسی منافق و مذموم كه حلال می شمارد خونهای حرام را كه در حزن می شوند به سبب كید او، اهل ایمان و نمی رسد او به آن خروج كردن، مقصود خود را از ظلم و عدوان.
چرا كه ما در عقب حفظ ایشان هستیم به دعایی كه محجوب نمی ماند از پادشاه زمین و آسمان. پس باید مطمئن شود به دعای ما، قلوب دوستداران ما و باید واثق شوند به كفایت خداوند، اگر چه بترساند ایشان را به واسطه دشمنان بلاهایی سخت. و عاقبت به واسطه صنع جمیع كردگار محمود خواهد شد برای ایشان، مادام كه اجتناب كنند آنچه نهی شده از گناهان را.
و ما عهد می كنیم به سوی تو، ای دوستدار با خلوص! كه مجاهده می كنی در راه ما با ظالمان كه تأیید فرماید خداوند، تو را به نصرتی كه مؤید داشته به آن پیشینیان از اولیای نیكوكار ما را، به اینكه هر كس پروا كند پروردگار خود را از برادران تو در دین و بیرون رود از عهده آنچه بر ذمّه اوست از حقوق واجبه به سوی اهل استحقاق، در امان خواهد بود از فتنه ای كه صاحب باطل است و از محنتهای تاریك او كه موجب ضلالت است. و هر كس بخل كند از ایشان، به آنچه خداوند عطا فرموده از نعمت خود بر آنچه خداوند امر كرده به صله و نگهداری او، پس بدرستی كه آن بخل كننده، زیانكار خواهد بود به بخل برای دنیا و آخرت خود و اگر چنانچه شیعیان ما، خداوند توفیق دهد ایشان را برای طاعت خود، با دلهای مجتمع فراهم آمده بودند در وفای به عهدی كه مكتوب است بر ایشان، هر آینه تأخیر نمی افتاد از ایشان یمن ملاقات ما و تعجیل می كرد به سوی ایشان، سعادت مشاهده ما با كمال معرفت صادق به ما.
پس محجوب نمی دارد ما را از ایشان، مگر آنچه می رسد به ما از اموری كه كراهت داریم و نمی پسندیم از ایشان و از خداوند استعانت می طلبیم و او بس است و بهتر وكیلی است و صلوات او بر سیّد ما كه بشیر و نذیر است، محمد و آل طاهرین او و خداوند سلام بفرستد بر ایشان. و نوشت در غرّه شوال از سال 412.»
صورت خط شریف كه به دست مبارك در آن مكتوب رقم فرمود، كه بر صاحب آن دست درود باد:
«این نوشته ماست به سوی تو، ای دوستار الهام شده به حقّ بلند مرتفع كه به املاء و بیان ماست و خط امین ما! پس، مخفی بدار آنرا از هر كس و در هم پیچ آنرا و قرار ده برای آن نسخه ای كه مطلع بسازی بر آن كسی را كه مطمئن به امانت او باشی از دوستداران ما. خداوند مشمول فرماید ایشان را به بركت ما ان شاء اللَّه و الحمد للَّه و صلوات بر سیّد ما محمّد و آل طاهرین او.»